Hij liep langs de rand van de ijsberg en tuurde met wanhopige ogen naar de horizon, hopend dat de boot weer tevoorschijn zou komen, dat hij Mallory en Jacob in de verte naar hem zou zien zwaaien. Maar de uren sleepten zich voort en het landschap bleef onveranderlijk.
De boot was nergens te bekennen. Zijn benen werden zwaar, elke stap werd zwaarder dan de vorige terwijl de bittere kou zijn kracht uitputte. De zon kwam dichter bij de horizon en wierp lange schaduwen over het ijs.