Tanner aarzelde even, de griezelige stilte drong zich aan hem op terwijl hij nadacht over wat er binnen zou kunnen liggen. Maar de zon ging snel onder en hij had een schuilplaats nodig om de harde poolnacht te overleven. Met een diepe zucht duwde hij de deur open en stapte naar binnen.
Binnen in het weerstation hing een dikke lucht met de geur van roest en verval. Het zwakke licht dat door de met vorst bedekte ramen naar binnen viel, onthulde een ruimte die al lang vergeten was. Oude, verroeste machines stonden langs de muren, hun ooit glanzende oppervlakken waren nu dof geworden door jarenlange verwaarlozing.