Zijn oogleden zakten naar beneden terwijl hij tegen de muur drukte, het geluid van zijn eigen hartslag luid in zijn oren. De gebeurtenissen van vandaag hadden hem uitgeput en nu, in de relatieve veiligheid van het weerstation, voelde hij de vermoeidheid als een golf neerkomen.
Net toen hij in een rusteloze halfslaap begon te vallen, trok iets zijn aandacht – een zwak, bijna onmerkbaar geluid dat niet op zijn plaats leek in de stille kamer. Eerst deed Tanner het af als de wind, of misschien als zijn vermoeide geest hem voor de gek hield.