Voorzichtig begon Tanner de trap af te lopen, elke trede kraakte onder zijn voeten. Bij elke stap bonsde zijn hart in zijn borstkas. Maar de gedachte aan een werkende radio, een levenslijn naar de buitenwereld, duwde hem vooruit.
De ruis werd luider naarmate hij afdaalde en Tanner besefte dat het van recht onder hem kwam. De trap kwam uit in een kleine, schemerige kelder, met muren vol oude, roestende apparatuur en planken vol vergeten voorraden.