Iqaluk knikte, zijn hoop weer aangewakkerd door Tanners vastberadenheid. Tanners handen trilden lichtjes toen hij de knoppen begon bij te stellen. De ruis knetterde en siste terwijl hij met de knoppen rommelde om de juiste frequentie te vinden. Eerst was het gewoon ruis.
Maar hij bleef proberen contact te maken met de radio van de boot en weigerde op te geven. En toen, een flikkering van iets – een zwak signaal, een stem die door de ruis heen brak. Tanners adem stokte in zijn keel toen hij de frequentie bijstelde, zijn hartslag versnelde van hoop.