“Hallo, Gabriel,” begon ze, maar struikelde toen: “Uh, meneer, uhm, het spijt me.” Hij keek haar aan en ze sprak verder, haar woorden afratelend: “Het spijt me van de koffie. Ik was gewoon zo verrast je te zien.” Hij keek haar met een verwarde blik aan en het drong tot Lena door dat hij haar niet herkende.
“Hoe dan ook,” begon hij, “ik wilde zeker weten dat het goed met je gaat.” Hij bood haar een verontschuldigende glimlach aan. “Ik was eerder een beetje hard tegen je en kon voelen dat je gespannen was. Is alles in orde?” vroeg hij.