Ze staarde naar het visitekaartje in haar handen, het kaartje dat hij haar had gegeven. Met dikke letters stond er “Kevin Jones” op, wat aangaf dat hij Chief Executive Officer was van een uitzend- en wervingsbureau. Dat was heel anders dan wat haar Gabriël had gedaan. Hij had altijd al een passie gehad voor het werken met mensen en hen helpen, wat hem ertoe bracht om te gaan werken in een opvangtehuis voor ex-gedetineerden, waar hij hen hielp om zo soepel mogelijk te re-integreren in de maatschappij. Deze man, Nathan Jones, was duidelijk niet haar man.
Tenzij, dacht Lena grinnikend bij zichzelf, hij een drastische transformatie had ondergaan en zijn eigen dood in scène had gezet om een heel nieuw leven te beginnen onder een nieuwe identiteit. Het idee leek te ver gezocht, maar midden in haar verwarring bracht het een moment van humor.