Hij keek op en hun ogen ontmoetten elkaar. Het kopje glipte uit haar greep en de koffie spatte overal op toen het op de grond viel. Haar jurk was volledig geruïneerd, maar dat viel haar niet eens op. Ze kon alleen maar naar hem staren.
Lena’s geest duizelde, ze kon niet bevatten hoe Gabriel op deze vlucht kon zijn, levend en wel. Ze was erbij geweest toen zijn kist werd neergelaten. Sindsdien had ze elke dag om zijn dood gerouwd en was ze in een absolute chaos vervallen. Maandenlang kon ze niet slapen, eten of zelfs maar fatsoenlijk douchen.