Tot haar verbazing gedroeg de beer zich niet agressief. In plaats daarvan leek hij haar uit te nodigen met een dringende, bijna smekende blik. Zijn blik was op de hare gericht, alsof hij iets belangrijks en hartelijks probeerde over te brengen.
De beer bewoog langzaam en respectvol, en liet zich voorzichtig op de bosgrond zakken. Centimeter voor centimeter kwam hij dichter bij Hazel, met een verrassende zachtheid. Toen hij eindelijk bij haar was, legde hij een van zijn massieve poten op haar been.