De situatie was bijna een droom voor Samantha, die alles wat ze dacht te weten over wilde dieren op losse schroeven zette. De verhalen over hun gevaar en de strikte waarschuwingen om afstand te bewaren leken te vervagen door deze ongelooflijke ontmoeting. Het was moeilijk om het zachtaardige gedrag van het dier te rijmen met de verhalen over wreedheid.
“Je bent niet zo gemeen als ze zeggen, hè?” Fluisterde Samantha vol ongeloof toen de beer zich begon terug te trekken. Bij elke stap die hij zette, pauzeerde hij en draaide zijn kop naar haar om, alsof hij zeker wilde weten dat ze er nog was, een gebaar dat minder op een bedreiging leek en meer op een uitnodiging. Deze stille uitwisseling, een mix van nieuwsgierigheid en voorzichtigheid, creëerde een hechte band die haar aanmoedigde om te volgen terwijl hij zich terugtrok in de diepte van het bos.