Naarmate de middag vorderde, werd Samantha zich steeds meer bewust van de tijd. Wat was begonnen als een routinebezoekje aan de bibliotheek, was uitgemond in het avontuur van haar leven. Ondanks haar fascinatie voor de gebeurtenissen die zich ontvouwden, kon ze het besef niet van zich afschudden dat ze haar weg terug moest vinden voordat de duisternis het bos omhulde en het veranderde in een plaats van onbekende gevaren.
“Wat zoek je?” Vroeg Samantha, haar stem nauwelijks meer dan een fluistering terwijl ze hun omgeving afspeurde, in de hoop een glimp op te vangen van wat het ook was dat de beer had gedreven om zich zo ongewoon te gedragen. Haar ogen gingen van boom naar struik, op zoek naar een aanwijzing die de reden van hun reis zou kunnen onthullen. Het bos, dicht en vol met natuurgeluiden, bood geen antwoorden, maar verdiepte het mysterie dat hen omhulde.