Naarmate ze verder liepen, begon het tempo van de beer te vertragen en maakte hij plaats voor een meer weloverwogen en afgemeten beweging. Samantha observeerde gefascineerd en onzeker hoe de beer zijn scherpe reukzin gebruikte. Zijn neus trilde en zijn kop draaide heen en weer om geconcentreerd te kunnen zoeken.
Voor Samantha, die slechts een lekenkennis had van het gedrag van beren, waren de acties van het dier raadselachtig, wat duidde op een doelgerichte zoektocht naar iets dat voor haar verborgen bleef. Het mysterie van hun gezamenlijke reis leek zich te verdiepen met elke stap die ze samen zetten, de intentie en doelstellingen van de beer gehuld in de complexiteit van zijn natuurlijke instincten.