Terwijl haar hart tekeer ging tegen de achtergrond van mogelijke bedreigingen, herinnerde Samantha zich dat ze eerder een mes had gezien tussen de bezittingen. Het zou haar een schijn van bescherming kunnen bieden of op zijn minst een psychologisch voordeel in het drama dat zich ontvouwde.
Samantha ging met een gevoel van urgentie terug naar de tent en doorzocht de achtergelaten spullen met een focus die nog was aangescherpt door de wetenschap dat ze in de gaten werd gehouden. De koude, harde greep van de draadschaar in haar hand was een schrale troost, een hulpmiddel dat aanvoelde als een reddingslijn bij de zware taak die voor haar lag.