Herinneringen aan verhalen uit haar kindertijd over de wrede onverschilligheid van stropers en handelaren ten opzichte van de natuur doken weer op en omlijstten haar huidige hachelijke situatie met grimmige, bekende tonen. Deze verhalen, die ooit ver weg waren, weerspiegelden nu de grimmige werkelijkheid die in het dagboek van de reiziger werd blootgelegd.
Het besef dat de unieke witte vacht van het berenjong het tot een doelwit voor stropers kon maken, voegde een sinistere laag toe aan haar ontdekking. De gedachte dat zo’n zeldzaam en onschuldig schepsel zou worden uitgebuit voor financieel gewin maakte haar ziek en voedde haar vastberadenheid om het te beschermen tegen de donkere onderbuik van menselijke hebzucht.