Nadenkend over de reis tot nu toe, realiseerde Samantha zich de ware aard van haar metgezel. De beer was niet zomaar een bosbewoner; hij was de moeder van het jong, gedreven door een instinctieve behoefte om haar kroost te beschermen. Deze openbaring plaatste hun gezamenlijke pad in een nieuw, diepgaand licht.
Nadenkend over de gebeurtenissen die haar hierheen hadden geleid, besefte Samantha dat de acties van de beer verre van willekeurig waren. Zijn volharding in het versperren van haar weg, de opzettelijke handelingen die haar naar de ontdekking van het dagboek leidden – het wees allemaal op een bedoeling, een opzettelijke poging om haar stappen te leiden. De beer had vanaf het begin geprobeerd te communiceren en haar aangespoord om de waarheid te ontdekken die in deze bossen verborgen lag.