Zijn zelfvertrouwen verdween in een oogwenk en werd vervangen door rauwe angst toen de realiteit van zijn situatie doordrong. Zonder een woord te zeggen liet hij de steen vallen en draaide hij zich om, terwijl hij in paniek de duisternis in sprintte.
Avery keek verbijsterd en trillend toe hoe de aanwezigheid van de eland de open plek vulde. Even was alles stil, het enige geluid waren de vervagende voetstappen van de reiziger. De eland stond daar, een stille bewaker, zijn ogen ontmoetten die van Avery voor een vluchtig moment voordat hij zich afwendde.