Toen ze uit het bos stapte, voelde Avery een bitterzoet gevoel van afsluiting. Haar elandgidsen hadden haar veilig naar dit punt geleid, hun aanwezigheid was een geruststellend onderdeel van haar avontuur. Hun laatste afscheid markeerde het einde van een hoofdstuk vol kameraadschap en stille begeleiding.
Terug in de drukte van het stadsleven dacht Avery vaak terug aan de vredige schoonheid van het bos. Het rumoer van de stad kon de levendige herinneringen aan ritselende bladeren en serene momenten niet uitwissen. Uiteindelijk zonk ze weg in het comfort van haar huis, genoot van een glas wijn met David en liet de stress van de dag wegsmelten.