Daniel verstelde de riemen van zijn rugzak en inhaleerde de frisse geur van vochtige aarde en dennenbomen. Evergreen Trail was zijn heiligdom geworden, een plek om zijn hoofd leeg te maken. Zijn baan als leraar putte hem uit en zijn recente relatiebreuk maakte hem rusteloos.
Het vertrouwde ritme van zijn laarzen tegen het opeengepakte vuil was geruststellend. Zonlicht filterde door het bladerdak boven hem en wierp verschuivende patronen op de bosgrond. Ergens in de verte tsjilpten vogels en een zacht briesje droeg de geur van vochtige bladeren met zich mee. Dit was wat hij nodig had – frisse lucht, eenzaamheid en de constante puls van de natuur om hem heen.