Een geluid in de verte brak door de ritselende bladeren. Hij stopte halverwege zijn pas en luisterde. Het geluid was zwak maar onmiskenbaar, gedragen door de wind. Zijn maag verkrampte. Hij scande het dichte struikgewas en zijn hart sloeg op hol.
Daniel had lang genoeg alleen gewandeld om te weten dat het bos onvoorspelbaar kon zijn. Instinctief pakte hij een stevige tak van de bosgrond. Hij hield hem vastberaden vast. Net toen hij zijn ademhaling weer rustig kreeg, kwam het geritsel weer dichterbij. Toen een zwak gejammer, nauwelijks meer dan een zuchtje geluid.