Hoe dieper ze het bos in gingen, hoe onwerkelijker de situatie werd. Daniella’s gedachten dwarrelden door elkaar met vragen, maar ze kon zichzelf er niet toe brengen om te stoppen. Nu Suzy nergens te vinden was, kon Daniella op niemand anders vertrouwen dan op dit wezen om haar naar het spoor te leiden.
“Wat probeer je me te laten zien?” Fluisterde Daniella, haar stem nauwelijks hoorbaar in de dikke stilte van het bos. De wolf antwoordde natuurlijk niet, maar zijn ogen leken een antwoord in te houden dat ze nog niet kon begrijpen.