Daniella was die zondag gaan wandelen om te ontsnappen aan de wervelwind van haar leven. Deadlines op haar werk, het constante gezoem van verantwoordelijkheden – ze wogen allemaal zwaar op haar. De natuur was altijd Suzy’s remedie geweest, haar beste vriendin, een fervent wandelaar, en vandaag dacht Daniella dat het haar misschien ook zou helpen.
De dichte bossen, met hun stille allure, beloofden een soort rust die ze wanhopig nodig had. Het pad strekte zich voor hen uit, het zonlicht filterde door het bladerdak van de bomen. Suzy liep voorop, haar zelfverzekerde passen vormden een scherp contrast met Daniella’s voorzichtige stappen.