Deze aanwijzingen suggereerden een angstaanjagende aanval van een dier, die haar verbeelding prikkelde en haar bezorgdheid verdiepte. In de tent vond Daniella een klein medaillon met een familiefoto en een camera met een bijna volle geheugenkaart. Deze persoonlijke voorwerpen die zo hardvochtig waren achtergelaten, brachten Daniella dieper in het mysterie van het bos.
Daniella was in gedachten verzonken toen een zachte grom van de wolf haar terugbracht naar de werkelijkheid. De ongeblindeerde blik van de wolf hield haar op haar plaats en elke beweging die ze maakte werd subtiel weerspiegeld door zijn massieve, zachte vorm. De wolf gebaarde haar in de richting van een stapel bladeren – hij zette een paar stappen en stopte toen om achterom te kijken.