De laatste aantekening in het dagboek gonsde van koortsachtige opwinding en beschreef zijn eerste aanblik van de mythische witte wolf. Hij noemde het “de mythe in levende lijve” en het handschrift leek te trillen van opwinding. Dit moment markeerde een keerpunt in zijn grote avontuur.
Terwijl de aantekeningen verschoven, beschreef de reiziger zijn nauwgezette plannen om de wolf te vangen. Netten, camera’s en kalmerende middelen waren allemaal aanwezig en onthulden een zorgvuldig uitgewerkte strategie. Zijn zoektocht naar persoonlijke waardering overschaduwde elke echte waardering voor het dier of zijn habitat.