Eindelijk begreep ze de vreemde acties van de wolf, die haar de hele tijd langs een onbekend pad had geleid om hulp te zoeken. Ze realiseerde zich al snel dat de wolf niet verdwaald was – het was een wezen dat zichzelf beschermde. Dit deed Daniella er nog eens over nadenken om nog meer tijd te verspillen.
Samen gingen ze verder, hun gedeelde missie overbruggend de kloof in communicatie tussen mens en dier. Elke aanwijzing – geknipte takjes, verse afdrukken – deed hun hoop weer opleven. Daniella en de wolf liepen steeds sneller, elke stap gedreven door hun gezamenlijke doel.