Hij begon naar haar toe te lopen, zijn stappen weloverwogen en dreigend, de steen gebald in zijn vuist. Daniella’s angst piekte, haar geest rende naar een uitweg, maar haar lichaam was bevroren van angst. Net toen hij dichtbij genoeg was om de muffe geur van zweet en vuil op hem te ruiken, doorboorde een plotselinge, oorverdovende brul de stilte van het bos.
Uit de schaduwen kwam de wolf aangerend, zijn massieve gedaante kwam tevoorschijn met een wreedheid die een rilling door Daniella’s ruggengraat stuurde. De wolf gromde laag en dreigend, trillend van oerwoede terwijl hij op de reiziger afkwam.