Al snel galmde het bos van vreugde toen de albinowolf, nu vrij, zich in de omhelzing van zijn tegenhanger nestelde. Hun speelse gestoei en kwispelende staarten vormden een mooi contrast met de eerdere spanning. Het was een hartverwarmende viering van vrijheid, vol puur geluk.
Terwijl Daniella naar de hereniging van de wolf keek, voelde ze een diepe vreugde en opluchting. De wolf gaf haar een zacht duwtje, een gebaar vol dankbaarheid en verbondenheid. Dit simpele moment was meer dan een aanraking; het was een welgemeend bedankje dat Daniella voor altijd zou koesteren.