Terwijl Daniella de twee wolven terug volgde, begon het dichte woud dunner te worden en onthulde het glimpjes van de wereld die ze kende. De vertrouwde beelden en geluiden kwamen geleidelijk terug, alsof het bos zelf haar terugleidde.
Toen Daniella uit het bos stapte, voelde ze een bitterzoet gevoel van afsluiting. Haar wolvengidsen hadden haar veilig naar dit punt geleid, hun aanwezigheid was een geruststellend deel van haar avontuur. Hun laatste afscheid betekende het einde van een hoofdstuk vol kameraadschap en stille begeleiding.