“Suzy?” Riep Daniella, met vaste stem, hoewel een flikkering van onbehagen zich van haar meester had gemaakt. Er kwam geen antwoord. Daniella’s hartslag versnelde. Ze ging op haar schreden terug, zeker wetend dat Suzy in de buurt moest zijn, misschien net uit het zicht, misschien een grap met haar uithalend.
Suzy, die daarnet nog vlak achter haar had gestaan, was verdwenen. “Suzy?” Riep Daniella nog een keer, met een onzekere stem. Er kwam geen antwoord. Het bos, dat enkele ogenblikken geleden nog uitnodigend had gevoeld, was nu akelig stil.