Paniek begon binnen te sluipen. Daniella scande de bomen in de hoop een glimp op te vangen van Suzy’s bekende gestalte, maar zag niets. “Suzy!” riep ze opnieuw, luider deze keer. Haar stem leek te verdwijnen in de uitgestrektheid van het bos.
Terwijl Daniella naar Suzy zocht, realiseerde ze zich niet dat ze steeds verder van het pad verwijderd raakte. Elke stap leek haar dieper het bos in te trekken, de bomen om haar heen werden dichter. Haar adem stokte toen ze besefte hoe ver ze van het wandelpad was verwijderd.