Een uitgeputte stem nam op en Allan legde ademloos uit over het konijn. Hoewel hij duidelijk suf was, drong Dr. Edwards er bij Allan op aan om het dier binnen te brengen als dat mogelijk was. Zelfs toen de storm erger werd, was elke minuut belangrijk. Terwijl hij ophing, staarde Allan naar de zwakke vorm van het konijn en woog het risico af tegen de noodzaak.
Hij aarzelde en herinnerde zich hoe gevaarlijk autorijden kon zijn in een sneeuwstorm. Uitglijden op het ijs of van de weg raken vormde een reëel gevaar, vooral voor een alleenstaande oudere man. Toch zou zijn geweten hem niet toestaan toe te kijken hoe het konijn achteruitging. Hij nam een besluit en pakte de sleutels.