De kliniek van Dr. Edwards was maar een paar straten verderop. Hij moest er gewoon heelhuids zien te komen. Maar toen hij de vertrouwde locatie naderde, was er iets mis. Het verlichte uithangbord dat normaal gesproken gloeide als een welkom baken was donker. Een knoop van onbehagen verstrakte in zijn maag. De stroom was uitgevallen.
Hij reed de vrachtwagen het parkeerterrein op, waar het oppervlak verborgen lag onder een dikke laag ongeploegde sneeuw. Hij parkeerde zo dicht mogelijk bij de ingang, zette de motor uit en ademde in. De sneeuw besneeuwde de voorruit in meedogenloze vlagen en de gierende wind maakte het moeilijk om na te denken. Hij had geen andere keuze dan door te rijden.