“We moeten het haar zo gemakkelijk mogelijk maken. Als ze te zwak is, haalt ze de bevalling misschien niet of overleeft de kit het niet.” Het volgende uur was zenuwslopend intens. Dr. Edwards werkte zorgvuldig en hield elke ademhaling van het konijn in de gaten terwijl de kleine, fragiele levens in haar vochten om ter wereld te komen.
Allan zweefde, handen tot vuisten gebald, zich machteloos voelend. Eindelijk verscheen de eerste kleine vorm – een pasgeboren kit, roze en nauwelijks zo groot als een duim. Toen nog een. En nog een. Vijf in totaal. Dr. Edwards zorgde er snel voor dat elk van hen ademde, hun kleine lichaampjes tegen elkaar gedrukt voor de warmte. De moeder beefde, maar slaagde erin hen zwakjes te knuffelen.