Maar naarmate de uren verstreken, vervloog zijn hoop. Vastbesloten om in actie te komen, hulde Jeremy zich in een extra trui, een dikke sjaal en een paar oude tuinhandschoenen, in de hoop dat ze enige bescherming zouden bieden. Hij voelde zich lomp en onzeker en zette zich schrap voor wat hem te wachten stond. Hij kon niet blijven zitten en niets doen.
Jeremy stapte weer naar buiten, de kou prikkelde in zijn gezicht terwijl hij zich een weg baande naar de achtertuin. Deze keer bewoog hij langzaam, voorzichtig en hield afstand. De beer was er nog steeds, zijn lichaam beschermend opgekruld.