Met zijn 75 jaar was hij nog steeds vastbesloten onafhankelijk, maaide koppig zijn eigen gras en hield het huis op orde, maar het gewicht van eenzaamheid bleef in elke hoek hangen. Deze eenzaamheid werd erger tijdens de gure winter. De kou knaagde aan zijn oude botten, elke harde windvlaag herinnerde hem aan zijn broosheid.
Met een sneeuwstorm op komst, zoals gewaarschuwd door de lokale autoriteiten, haastte Jeremy zich door zijn klusjes, verlangend om zich terug te trekken in het heiligdom van zijn bed, weg van de kruipende kou en de eenzaamheid die altijd hard aanvoelde in de kou.