Hij bleef naar het welpje kijken, wiens ademhaling oppervlakkig en onregelmatig was, de tikkende klok van zijn toestand dreef Jeremy vooruit. Hij navigeerde over de kronkelige wegen, het zicht was nauwelijks een paar meter vooruit. Elke keer dat de auto ook maar een beetje gleed, bonkte Jeremy’s hart harder.
Eindelijk verscheen de vage gloed van het kantoor van de dierenarts door de sneeuwstorm heen. Jeremy ademde uit zonder te beseffen dat hij dat had ingehouden. Hij reed de parkeerplaats op, stopte en droeg het berenjong snel naar binnen.