Toen Jeremy de tuin naderde, zag hij het zwarte dier, opgekruld in een strakke bal in de buurt van het hek. Zijn vacht was gematteerd en vuil, half bedekt met sneeuw en nauwelijks te onderscheiden. Hij kwam dichterbij, zijn hart ging sneller kloppen van bezorgdheid en voorzichtigheid.
Jeremy hield afstand, zijn ogen gericht op het schepsel terwijl zijn hartslag sneller ging. Toen hij langzaam dichterbij kwam stokte zijn adem in zijn keel, hij herkende dat het een berenjong was! De babybeer leek kwetsbaar, maar Jeremy wist wel beter. Elke beweging om te helpen zou een aanval van de moeder kunnen uitlokken, die misschien wel vlakbij op de loer lag. Het gevaar hield hem op zijn plaats.