Jeremy’s hart bonsde terwijl hij het jong van een voorzichtige afstand observeerde. Het leek hulpeloos, bijna als een afgedankte teddybeer genesteld in de sneeuw. Maar Jeremy wist dat hij zijn onschuld hem niet kon laten ontwapenen, want de dreiging van zijn moeder was een gevaar dat hij niet kon negeren.
Jeremy deed een stap achteruit, zijn hart bonkte en hij realiseerde zich hoe kwetsbaar hij was in deze positie. Hij aarzelde, zijn instinct om te helpen botste met het duidelijk aanwezige gevaar. Hij draaide zich om en liep terug naar binnen, zijn adem stokte.