Elke beweging om te helpen kon een aanval uitlokken van een wilde bok, die misschien wel vlakbij op de loer lag. Het gevaar hield hem stevig op zijn plaats. Allan’s hart bonsde terwijl hij het hert van een voorzichtige afstand observeerde.
Het zag er hulpeloos uit, bijna als een afgedankt pluche in de sneeuw. Maar Allan wist dat hij zijn onschuld hem niet kon laten ontwapenen, want de loerende dreiging van zijn vader was een gevaar dat hij niet kon negeren.