Allan deed een stap achteruit, zijn hart bonkte en hij realiseerde zich hoe kwetsbaar hij was in deze positie. Hij aarzelde, zijn instinct om te helpen botste met het duidelijk aanwezige gevaar. Hij draaide zich om en liep terug naar binnen, zijn adem stokte.
Hij sloot de deur achter zich en leunde ertegenaan, zijn gedachten raasden. Hij kon het babyhertje niet zomaar in de vrieskou achterlaten, maar de dreiging om aangevallen te worden door een wilde bok in de buurt doemde groot op in zijn gedachten.