Jeremy liep langzaam door zijn slaapkamer, pluisde zijn kussens uit en genoot van de zeldzame luxe om ’s avonds vroeg in bed te liggen. Met een sneeuwstorm in aantocht was de oude man tevreden met zijn slaapplek, veilig en warm.
Net toen hij in zijn vers opgemaakte bed wilde gaan liggen, werd er aan de deur gebeld, waardoor hij opschrok. “Wie kan dat zijn op dit uur?” mopperde hij, terwijl hij naar beneden schuifelde. Toen hij de deur opende, trof hij zijn jonge buurvrouw aan, met een bleek en angstig gezicht.
“Meneer Rogers, er zit een hond in uw achtertuin. Het zal wel vriezen,” zei het lieve meisje, met een dringend stemmetje. Jeremy bedankte haar en ging bij de hond kijken. Maar toen hij dichterbij kwam, haperde zijn pas en werd zijn gezicht bleek; er zat iets ijzingwekkends verborgen onder de buik van de hond.