De ogen van de hond volgden zijn bewegingen, maar gromden deze keer niet. In plaats daarvan verschoof hij lichtjes en onthulde iets dat onder zijn buik verborgen zat. Jeremy’s hart bonsde toen hij vage, vreemde geluiden hoorde – zachte, gedempte geluiden die onbekend en verontrustend waren.
Het vreemde geluid stuurde een rimpeling van angst door hem heen. Jeremy’s eerste gedachte over het mysterie van de verborgen wezens was kittengeluiden. Jeremy deed een stap achteruit, hij was allergisch voor katten en als hij ze aanraakte zou dat zijn ernstige allergieën triggeren.