Toen Jeremy de hond naderde, bewoog hij met weloverwogen traagheid, om de hond niet te laten schrikken. Hij legde een worst binnen het bereik van de hond, de warme geur zweefde tussen hen in. De neus van de hond trilde om de geur op te vangen, maar hij bleef op zijn plaats, zijn ogen nog steeds gericht op wat er onder hem lag.
Niet afgeschrikt ging Jeremy door met het leggen van een spoor van worsten, waarbij elk stuk geleidelijk in de richting van de schuur leidde. Hij bewoog zich methodisch, zijn adem benevelend in de lucht, de ene worst na de andere neerleggend tot hij de ingang van de schuur bereikte.