In plaats daarvan waren het twee kleine uiltjes, hun donzige veren pluizend tegen de kou. Ze gluurden naar hem met brede, niet knipperende ogen, hun kleine, ronde lichamen trilden lichtjes. Jeremy’s hart zwol op van opluchting en verwondering.
Voorzichtig legde Jeremy de uiltjes in een warme deken en wiegde ze tegen zijn borst. Hij haastte zich naar binnen, rekening houdend met hun delicate toestand, en legde ze neer in een knusse doos bij de open haard, waar de warmte zou helpen ze weer tot leven te wekken.