De dierenarts, die woord hield, stond klaar. De dierenarts nam de hond onmiddellijk mee naar achteren, Jeremy achterlatend in de wachtruimte met de uiltjes veilig in hun deken. Uren gingen voorbij, elke minuut rekte zich uit terwijl Jeremy op nieuws wachtte.
Toen de dierenarts eindelijk tevoorschijn kwam, verzachtte zijn gezicht in een geruststellende glimlach. “Jeremy, je hebt iets ongelooflijks gedaan,” zei hij, zijn stem kalm maar vol respect. “Als je de hond niet op tijd had binnengebracht, had hij het niet gered. Gelukkig is hij nu stabiel.”