Het was zwaarder dan hij had verwacht, het gewicht drukte op zijn handen en dwong hem om met zijn laarzen in de sneeuw te gaan staan. Na een aantal pogingen gleed het ijs eindelijk op de slee met een plof die trillingen door de bevroren grond stuurde.
Hijgend van de inspanning ging Henry rechtop staan en haalde diep adem. Zijn handen trilden lichtjes en zijn hart ging nog steeds tekeer, maar of dat nu kwam door de fysieke inspanning of door het wezen in het ijs, kon hij niet zeggen.