Het was niet perfect, maar het zou het ijs veilig houden terwijl hij zijn volgende stappen bedacht. Toen hij achteruit ging staan, bekeek hij de bevroren figuur nog eens goed. Het bevroren oppervlak maakte het onmogelijk om het wezen te identificeren en de vervormde schaduwen binnenin voedden zijn nieuwsgierigheid alleen maar. Was het een soort wolf? Of iets veel vreemders?
Henry wreef zijn gehandschoende handen tegen elkaar en staarde naar het blok. De storm naderde snel en hij moest zich concentreren op de voorbereidingen voor de nacht. Maar hij wist dat hij het beeld van die schimmige figuur niet uit zijn hoofd zou kunnen bannen.