Henry Calloway had de stille afzondering van zijn boshut altijd omarmd. Als gepensioneerd leraar en weduwnaar vond hij troost in de eenvoud van zijn dagelijkse routine. Hij werd voor zonsopgang wakker, stak de houtkachel aan en zette een pot sterke zwarte koffie voor zichzelf.
Het knisperende vuur en de zwakke geur van dennenhars waren kleine gemakken in de anders zo strenge winters van Pine Hollow. De lodge, gebouwd door zijn grootvader, stond aan de rand van een uitgestrekte wildernis, waar de torenhoge dennen eindeloos leken uit te strekken tot aan de horizon.