De minuten sleepten zich voort, elke seconde duurde een eeuwigheid terwijl ze wachtten tot het plan werkelijkheid werd. Plotseling weerklonken er voetstappen in de verte door de gang, die elk moment luider werden. Jasons hartslag versnelde, wetende dat ze hun doel naderden.
Eindelijk kwamen er vijf mannen in zicht, elk sober gekleed in een kaki broek en neutraal gekleurd overhemd, hun bewegingen voorzichtig maar doelgericht. De zware accenten in hun gefluister verraadden hun opwinding. “We hebben het eindelijk gehaald,” mompelde er een met een grijns, zijn blik gericht op de kratten.