Het diner was voortreffelijk, het perfecte eerbetoon aan hun reis. Jason voelde een onbekende vrede, zijn hart zwol van tevredenheid. Na jaren van onverzettelijke dienstbaarheid voelde hij zich eindelijk op zijn gemak. Om de avond af te sluiten, wandelden ze naar het dek, aangetrokken door de maanverlichte golven.
Terwijl de koele zeewind over hem heen waaide, leunde Jason tegen de reling en nam het eindeloze water onder het maanlicht in zich op. Voor het eerst in jaren voelde hij een diep gevoel van kalmte, bijna onwerkelijk, alsof de stille nacht iets verborgen hield dat net buiten zijn gezichtsveld lag.