Het antwoord was gehaast, alsof de man stond te popelen om de uitwisseling te beëindigen. Zonder nog een woord te zeggen draaide hij zich om en liep door de gang, zijn pas was snel, alsof hij verdere interactie wilde vermijden. Jason zag hem vertrekken, een onverklaarbaar gevoel van onbehagen bekroop hem, zijn instincten werden scherper.
Toen drong het tot hem door – deze man leek niet op een typische cruisepassagier. Zijn accent, zijn gehaaste antwoord, zijn kleding – hij leek van hier te komen. Maar waarom zou een plaatselijke bewoner kamer 4C bewonen? Jasons instinct drong er bij hem op aan te volgen, op onderzoek uit te gaan, maar toch hield hij zich in en verweet zichzelf dat hij te veel nadacht.